Πήγαν στον άλλο Κόσμο και Γύρισαν! Σοκαριστικές Εξομολογήσεις Ανθρώπων που Ξύπνησαν από Κώμα

Το κώμα είναι μια σοβαρή κατάσταση και έχει πολλές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία. Ετησίως, συμβαίνουν πολλά αυτοκινητιστικά ατυχήματα, αποτυχημένες αυτοκτονίες και πολλά άλλα περιστατικά που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους σε κατάσταση κώματος. Δεν μπορούν να κινηθούν ή να μιλήσουν, αλλά πολλές φορές έχουν συνείδηση του τι συμβαίνει τριγύρω τους.

Σε αυτό το άρθρο, κάποια άτομα μας αποκαλύπτουν τα όσα βίωσαν σε κατάσταση κώματος.

1. «Είχα αυτοκινητιστικό ατύχημα σε ηλικία 18 ετών και ήμουν σε κώμα για τρεις μήνες. Συνέβησαν διάφορα παράξενα πράγματα. Είχα πλήρη συνείδηση των πάντων για μερικές μέρες, πριν πραγματικά συνέλθω. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου, να κινηθώ ή να μιλήσω, αλλά μπορούσα να ακούσω και να νιώσω τα πάντα. Ήταν τρομακτικό, επειδή νόμιζα θα διαρκέσει για πάντα. Όταν ξύπνησα είχα έντονα όνειρα και αναδρομές στο παρελθόν ενός άλλου ατόμου.

Δεν είχα βιώσει κάτι αντίστοιχο πριν το κώμα. Μετά το κώμα βλέπω 4-5 όνειρα εκατοντάδες φορές και στο καθένα είμαι το ίδιο άτομο, αλλά όχι εγώ. Είναι τρομακτικά και πάντα ξυπνάω σε κατάσταση πανικού και μερικές φορές υπνοβατώ. Είμαι σίγουρος ότι κατά τη διάρκεια του κώματος έζησα μια άλλη ζωή σε ένα έντονο και μεγάλο όνειρο, και είναι η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω.»

2. «Έπεσα σε τεχνητό κώμα για 2 εβδομάδες και δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Είχα ένα ατύχημα, οι γιατροί με έβαλαν σε κώμα και μετά ξύπνησα σε διαφορετική ημερομηνία. Τα φάρμακα μου προκαλούσαν τρελά όνειρα για τον επόμενο μήνα στο νοσοκομείο, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα όσο ήμουν σε κώμα.»

3. «Ήμουν κι εγώ σε τεχνητό κώμα για 5 μέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έκανα μερικές εγχειρήσεις, ανάμεσα τους και εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

Έβλεπα πολύ ζωντανά όνειρα. Στο ένα που θυμάμαι ήμουν μέσα σε ένα τεράστιο μπλέντερ και με έκοβαν σε κομματάκια. Τότε έπεφτα έξω και το σώμα μου ξανασχηματιζόταν, αλλά ξαναέπεφτα σε άλλο μπλέντερ και κομματιαζόμουν ξανά.»

Όταν τελικά ξύπνησα, σίγουρα μου φάνηκε λιγότερο από 5 μέρες, αλλά δεν μου φάνηκε και μια στιγμή.

4. «Ήμουν σε κώμα μια βδομάδα μετά από εγχείρηση. Για μένα ήταν σαν μια στιγμή. Το παράξενο κομμάτι: η μαμά μου μου μιλούσε ενώ ήμουν σε κώμα και θυμάμαι αυτά που είπε. Μιλούσε για το μεγάλωμα μου, τα αστεία πράγματα που έκανα, κλπ.»

Όταν πέθανε η μαμά μου το 2007, κοιμήθηκε πρώτα. Ξέραμε ότι δεν θα ξαναξυπνήσει. Έτσι της μίλησα για το πόσο υπέροχη μαμά ήταν. Της μιλούσα για ώρες μέχρι την τελευταία της ανάσα. Ελπίζω να με άκουγε. Δεν ήμουν πάντα καλός γιος.»

5. «Ήμουν σε κώμα για 4 ή 5 μέρες. Ξύπνησα στις 2 μέρες, έβγαλα τα σωληνάκια μου και χτύπησα μια νοσοκόμα. Δεν το θυμάμαι καθόλου. Μετά όταν συνήλθα ήμουν έτοιμος να χτυπήσω άλλη νοσοκόμα. Τότε κατάλαβα που βρισκόμουν και ηρέμησα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν που με έβαζαν σε ελικόπτερο. Μετά ξύπνησα. Όχι στο ενδιάμεσο.»

6. «Οι 8 μέρες μου φάνηκαν σαν 10 λεπτά ύπνου. Χωρίς όνειρα. Νόμιζα ότι θα σηκωνόμουν και θα περπατούσα, αλλά χρειάστηκα 4-5 μέρες για να ξανασταθώ στα πόδια μου και ναι, ήμουν πολύ αποχαυνωμένος.»

7. «Ήμουν σε ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό δυστύχημα και παραλίγο να πεθάνω. Δεν θυμάμαι πολλά από το ατύχημα, μόνο έναν δυνατό κρότο και να χάνω αργά τις αισθήσεις μου. Πέρασαν 5 μήνες και 2 εβδομάδες πριν ξυπνήσω, αλλά για μένα ήταν σαν να είχαν περάσει 10 δευτερόλεπτα.

Ήταν τόσο παράξενο, γιατί ένιωθα σαν να είχα τηλεμεταφερθεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου και μου έβαλαν σωλήνα για να αναπνέω αμέσως στον λαιμό, κάτι που ήταν πολύ τρομακτικό. Άρχισα να πανικοβάλλομαι και η νοσοκόμα μου είδε ότι είχα ξυπνήσει και άρχισε να τρέχει έξω από το δωμάτιο φωνάζοντας με όλη της την δύναμη “ΞΥΠΝΗΣΕ!”.

Αυτό δεν βοήθησε στον μίνι πανικό μου. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ο γιατρός και μερικές νοσοκόμες να βρίσκονται γύρω από το κρεβάτι μου και να ελέγχουν το σώμα μου κάνοντας μου ερωτήσεις. Το μόνο πράγμα που κατάφερα να πω ήταν η λέξη νερό γιατί διψούσα πάρα πολύ.

Η νοσοκόμα κάλεσε την οικογένεια μου και 25 λεπτά αργότερα μπαίνει μέσα η μαμά μου κλαίγοντας και από πίσω ο μπαμπάς, η αδερφή και η κοπέλα μου. Αρχίσαμε να μιλάμε και τελικά μου είπαν ότι ήμουν σε κώμα για μισό σχεδόν χρόνο και με κατέκλυσε ένα κύμα συναισθημάτων. Κυρίως δυσπιστία και σύγχυση.

Αλλά έτσι ήταν για μένα. Α, και κανείς δεν μου ξύρισε το πρόσωπο, γιατί το ζήτησε ο πατέρας μου (είναι παράξενος), έτσι για πρώτη φορά στην ζωή μου είχα μούσι. Και μου πήρε μόνο 10 δευτερόλεπτα να το μεγαλώσω, που είναι τέλειο.»

8. «Έπεσα σε κώμα λόγω σοβαρής διάσεισης στο κεφάλι από αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Δεν είχε διαφορά με το να πέφτεις για ύπνο, το μόνο που είναι διαφορετικό είναι ότι ξυπνάς απίστευτα διψασμένος και για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να πιω νερό, μόνο να πιπιλίζω ένα καθαρό βρεμένο σφουγγάρι για να ηρεμήσω την δίψα μου.»

Βρισκόμουν σε κώμα για 2 μέρες που δεν είναι πολύ, αλλά όπως είπα και πριν δεν είχε διαφορά από το να πέφτεις για ύπνο.»

9. «Δεν θυμάμαι την διάρκεια, αλλά όταν ξύπνησα ένιωσα λες και το σώμα μου ήταν ολοκαίνουριο, σαν μωρό. Ήταν μια αίσθηση που δεν είχα ξαναζήσει και μάλλον δεν πρόκειται.»

10. «Είχα θρόμβο αίματος στον εγκέφαλο στα 19 μου και ήμουν σε τεχνητό κώμα για 11 μέρες.

Δεν υπήρχε τίποτα, ούτε όνειρα ούτε τίποτα.

Θυμάμαι κάτι, κάποιον να προσπαθεί να μου βάλει μάσκα οξυγόνου και να λέει “Δεν πειράζει, το ξέρω ότι δεν σου αρέσει… Μπλαμπλα – αλλά χρειάζεσαι προπόνηση.”

Δεν έχω ιδέα αν το σκέφτηκα μόνος μου όταν ξύπνησα ή όχι, αλλά θυμάμαι μια αίσθηση καψίματος στους πνεύμονες μου να σχετίζεται με αυτό. Μετά με έπιανε πολύ η επίδραση των αναισθητικών και είχα πολύ ζωντανές, σχεδόν ψυχωτικές παραισθήσεις για μερικές μέρες.

Γενικά όμως, ούτε όνειρα ούτε τίποτα σε σχέση με το ίδιο το κώμα.»

11. «Εγκεφαλικό τραύμα. Μερικές μέρες σε κώμα. Δεν θυμάμαι να ξυπνάω, δεν θυμάμαι να κοιμάμαι, δεν θυμάμαι καν τίποτα από την ημέρα του ατυχήματος, μόνο μερικές στιγμές. Η διαδικασία από την κωματώδη κατάσταση στην ανάκτηση των αισθήσεων είναι σταδιακή.

Βλέπω φωτογραφίες που έβγαλε η οικογένεια μου την εβδομάδα που ήμουν στην εντατική και όταν πήγα στα κανονικά δωμάτια. Βλέπω τον εαυτό μου να στέκεται, να κοιτάζει την κάμερα, να χαμογελά. Δεν θυμάμαι τίποτα από αυτά.

Ειλικρινά, μόνο μαυρίλα, ξύπνησα και μου φάνηκαν 5 λεπτά. Γυρνούσα σπίτι με τα πόδια από ένα πάρτι στο κολέγιο όταν με σταμάτησε ένας μυστικός αστυνόμος. Του είπα ότι δεν αισθανόμουν καλά και ότι ήθελα να πάω σπίτι και να κάνω εμετό.

Αποφασίζει να με συλλάβει γιατί ήμουν μεθυσμένος σε δημόσιο χώρο και σύμφωνα με το πανεπιστημιακό πρωτόκολλο, έπρεπε να με πάει στο νοσοκομείο για να μου πάρουν αίμα. Είμαι δεμένος στο φορείο και παρακαλάω για να κάνω εμετό, αλλά δεν τον νοιάζει.

Έτσι όταν το ένιωσα να έρχεται, γύρισα στο πλάι και ο αστυνόμος αποφάσισε να τρέξει. Έπαθα αναρρόφηση, ο εγκέφαλος που σταμάτησε να λειτουργεί και βρισκόμουν σε κώμα για ένα Σαββατοκύριακο.”

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είναι ζωντανός. Κάθε μέρα προσπαθώ να καταλάβω πόσο τυχερός είμαι που έχω δεύτερη ευκαιρία.»

12. «Βρισκόμουν σε τεχνητό κώμα για 10 μέρες μετά από σηπτικό σοκ. Δεν είδα όνειρα όσο ήμουν σε κώμα, αλλά καθώς προσπαθούσαν με με βγάλουν από αυτό, άρχισα να νιώθω απίστευτα δυνατό πόνο και δυσφορία. Θυμάμαι την δυσάρεστη και μηχανική αίσθηση του αναπνευστήρα να αναπνέει για μένα. Θυμάμαι ακόμα τους φίλους και την οικογένεια μου να με επισκέπτονται και να μου μιλάνε.

(Σημείωση: ήταν ένα βήμα κάτω από το κώμα, βρισκόμουν σε βαριά νάρκωση.)

Το πιο συναρπαστικό κομμάτι του να βρίσκομαι σε κώμα ήταν η κατάσταση του μυαλού μου όταν ξύπνησα και την περίοδο που συνερχόμουν. Το μόνο που με ένοιαζε, το μόνο που μπορούσα να επεξεργαστώ, ήταν η απόλυτη ανάγκη να επιζήσω.

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι σκέφτεστε, “Ε ναι, προφανώς!” Αλλά δεν εννοώ ότι είχα σαν προτεραιότητα την επιβίωση – ήταν απλά το μόνο που καταλάβαινε ο εγκέφαλος μου. Ήταν μια μοναδική εμπειρία (και δεν ήταν αυτή η μόνη φορά που νοσηλευόμουν λόγω σοβαρής ασθένειας). Είναι αδύνατο να το περιγράψω. Ο εγκέφαλος μου μπορούσε να εστιάσει μόνο στην στιγμή. Δεν είναι ανώτερες σκέψεις.

Σκεφτόμουν μόνο αυτό που ένιωθα εκείνη την στιγμή. Δεν αναρωτήθηκα καν πώς είχα φτάσει εκεί ή τι είχε συμβεί κατά την διάρκεια της ασθένειας.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν θυμάμαι το βασανιστήριο (που οδήγησε σε κώμα) μέχρι τουλάχιστον 6 μήνες μετά, όταν άρχισα να βελτιώνομαι και να λειτουργώ κανονικά. Τότε άρχισαν να μου έρχονται στιγμές και τελικά μπορούσα να θυμηθώ σχεδόν τα πάντα. Ήταν λες και ο εγκέφαλος μου είχε τεθεί εκτός λειτουργίας όσο ήμουν άρρωστος. Πολύ σουρεαλιστικό.»

13. «Ο μπαμπάς μου έπεφτε σε κώμα και συνερχόταν για 18 μήνες. Είχε ονειρευτεί έναν Κινέζο ωρολογοποιό σε ένα ψαροχώρι του 18ου αιώνα, κάτι πολύ μεγάλο και περίπλοκο. Οι αναμνήσεις από το “όνειρο” του είναι τόσο ζωντανές και έχουν τόσο μεγάλη διάρκεια, που πιστεύει ότι είχε επιστρέψει σε παλαιότερη ζωή.»

14. «Η θεία μου χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο που έτρεχε ενώ διέσχιζε έναν δρόμο. Γύρισε αρκετές φορές στον αέρα και τραυματίστηκε πολύ. Ήταν σε κώμα για 8 μήνες. Μια μέρα άρχισε να ψιθυρίζει “Βοηθήστε με” ξανά και ξανά και όλοι ήταν εκστασιασμένοι που ξύπνησε επιτέλους (δεν ήταν σε τεχνητό κώμα). Αλλά λόγω ενός τραύματος στον εγκέφαλο ήταν εντελώς διαφορετικό άτομο.

Ανέφερε ότι είχε εθιστεί στο κάπνισμα (και άρχισε να καπνίζει όταν είχε σχεδόν συνέλθει). Και βρισκόταν συνεχώς σε μια κατάσταση πανικού και στεναχώριας. Επίσης, ένιωθε λες και προσπαθούσε να σηκώσει τον εαυτό της από στρώματα μαυρίλας για να ξυπνήσει και ότι είχε κολλήσει σε ένα αέναο σκοτάδι.»
loading...